Land van vulkanen, watervallen en stranden
Blijf op de hoogte en volg Sonja
03 Januari 2014 | Nicaragua, Managua
Het land van vulkanen, watervallen en stranden
Wij kunnen het niet langer ontkennen, Nicaragua heeft ons hart gestolen. We zijn niet een beetje gesteld geraakt op dit land maar halsoverkop verliefd geworden op de mensen, de natuur, de steden en alles wat Nicaragua nog meer te bieden heeft. Van elke drie weken hebben we elke dag vollop genoten.
Onze trip in Nicaragua begon in San Juan del Sur, een badplaats in het zuiden van Nicaragua. We sliepen bij een vrouw die zich mama Sarah noemde, en hier gedroeg ze zich ook naar. Als Thijs voorbij kwam riep ze standaard hola hijo! (dag zoon!) en elke dag kwam ze wat lekkers en gezonds langsbrengen. De eerste week van december wordt in heel Nicaragua ook de bevruchting van Maria gevierd. Dat houdt in dat er elke dag vuurwerk wordt afgevuurd bij zonsondergang en zonsopgang (heel fijn) en s avonds loopt het hele dorp achter een platte kar aan, waar een beeld van Maria op staat. Dit gaat natuurlijk vergezeld met harde muziek en knallen. De parade stopt bij het centrale plein waar nog wat vuurwerk wordt afgestoken, en waar alle inwoners nog wat rondhangen. Van een echt feest is niet echt sprake, maar toch wordt dit ritueel in elke plaats de hele week herhaald. Wij hebben echter voornamelijk gewinkeld (ivm de gestolen tas n Costa Rica waar alle strandspullen inzaten: niet handig als je in een badplaats zit), op het strand gelegen en een poging gedaan tot het bedwingen van de golven.
Onze tweede bestemming was isla de ometeppe, een eilandje midden in het meer van Nicaragua. Hier hebben we een dag fietsen gehuurd. Op Texel hadden we dit namelijk ook gedaan en dat was best leuk, dus waarom hier niet? Na den dagje fietsen weten we inmiddels waarom niet. Nicaragua staat niet echt bekend om zijn kwaliteitsfietsen, wat maakt dat het zoeken is naar een versnelling die er niet voor zorgt dat je ketting eraf valt, en de ideald afstand zadel - stuur ook niet gevonden is. Verder bleek het een van de warmste dagen te zijn wat maakt dat het echt zweten was. Het ergste waren echter de enorme beklimmingen. Het was alsof je vier uur lang heen en weer over de zevenheuvelenweg fietst. Ik weet persoonlijk niet wat ik erger vond: de beklimmingen of de afdalingen. We gingen dezelfde weg terug omdat de helft van het eiland heuvelachtig en onverhard was, wat eigenlijk een nog mindere combinatie is. De afdalingen waren zo steil en lang dat ik kilometers met samengeknepen billen en mij hand vol op de rem heb kunnen rijden zonder te trappen (niet overdreven, ik denk echt dat ik een record fietsen zonder trappen en ingedrukte rem heb gebroken). De natuur om ons heen en de twee vulkanen waaruit het eiland bestaat maakte natuurlijk wel veel goed. De volgende dag wilden we kajakken en aangezien we het fietsen wel even gezien hadden besloten we een motor te huren. Het verhuurbedrijf vertelde ons dat alles verzekerd was, behalve een lekke band. Drie keer raden wat wij kregen na amper 4km onderweg te zijn... Omdat we er een beetje verloren bij stonden in the middle of nowhere hebben we de eerste de beste local om zijn mobiel gevraagd en het verhuurbedrijf gebeld. Deze gaf ons twee opties: of terugrijden met een lekke band naar de eerste garage en hier de band laten maken of zij kwamen een nieuwe brengen voor 15 dollar extra. Beide leek ons niet zo'n goed idee. Gelukkig was de man van wie we het mobieltje geleend hadden wel iemand die onze band kon maken. Het bleek dat het ventiel van de binnenband er al een keer eerder uitgesprongen is: dat gat is dichtgesmolten en men vervolgens een nieuw gat in de binnenband geknipt had om daar het ventiel weer doorheen te drukken. De kans dat we met een dergelijke band de hele dag hadden rond kunnen rijden was dan ook nul natuurlijk. Twee uur later maar met een nieuwe binnenband konden we weer verder rijden. Het kajakken was echt heel erg mooi en zeker alle moeite waard. Bij terugkomst echter wist het verhuurbedrijf ons te melden dat we zowel de nieuwe binnenband als het uurtje dat we de motor te laat terugbrachten moesten betalen. Natuurlijk hebben we uitgelegd dat zij ons een slechte binnenband hadden meegegeven en dat we een uurtje later waren vanwege de reparatir van hun troep maar ze waren onvermurwbaar. Vast de logica van een derdewereldland dus heel druk konden we er ons niet om maken: wij hadden desalniettemin een mooi verblijf in Nicaragua gehad.
Vervolgens zijn we met de ferry en de bus richting laguna de Apoyo geweest. De bussen in midden Amerika blijven toch fascinerend. Bij elke stop komen allerhande verkopers binnen die van alles aan de man brengen: als het maar gefrituurd en zoet is, en het lijkt soms wel alsof wij de enige zij die niet bij elke verkoper wat kopen. Alle soorten pluimvee wordt meegenomen de bus in (bij varkens wordt de grens getrokken: die worden boven op de bus gebonden. En probeer je biggetje niet als baby te verkleden want dat hebben ze door, de slimmerds!). Laguna de Apoyo is een kratermeer van 200 meter diepte. Het water is vooral erg helder en ook redelijk warm, wat dit een heerlijk plekje maakte om een paar dagen lekker niks te doen. Ons enige uitje hier was naar de kunstenaarsmarkt, waar wij alleen maar eten hebben gekocht omdat we het eten bij het meer te duur vonden ;)
Na een paar dagen chillen besloten we het hoger op te zoeken en zijn we naar de highlands van Esteli geweest. Hier hebben we twee keer geabseild van een 40 meter hoge waterval. Enorm eng (vooral omdat ze dit nog maar 4 maanden aanbieden), maar onze gids was een Australier die thuis natuuractivist is en in bomen klimt tegen ontbossing: dus ervaring genoeg met hoogtes dachten wij. Het moment dat je over het randje moet blijft spannend, maar je merkt dat het touw zo stevig is dat het gelijk een veilig gevoel geeft en je vanaf dat moment 4alleen maar kan genieten (totdat de koude waterval keihard over je heen klettert, dat is minder comfortabel :p).Verder staat Esteli bekend als cowboydorp en dit weekend bleek het feest van het jaar plaats te vinden: de paardenparade. De paarden waren mooi, maar de mensen kwamen vooral voor de feesten in de avond leek het. Waar in Nederland overal standjes staan om bier te halen, zijn deze in Nicaragua moeilijk te vinden. De kraampjes met gallo pinto en alle soorten gefrituurd eten zijn echter ontelbaar (en elk kraampje biedt ook precies hetzelfde eten aan volgens hetzelfde recept). We hadden een erg leuk hostel met hele leuke mensen dus het was erg gezellig om dit feest mee te maken. Shocking was wel hoe tieners worden verleid om op het podium zo verleidelijk mogelijk met elkaar te dansen (lees hun kruis tegen elkaars billen/kruis/voorgevel/gezicht drukken in de maat van de reggeatonmuziek) waarbij de meest verleidelijke een handdoek kon winnen.
Onze laatste stop in Nicaragua was de bruisende studentenstad Leon. Het karakter van de Nicaraguanen komt hier nog duidelijker naar voren: ze zijn grappig, assertief, behulpzaam, geinteresseerd in de Westerse cultuur en zelfverzekerd. Nicaraguanen zijn niet snel uit het veld geslagen, alles is geoorloofd zolang niemand er echt last van heeft, en als je hier een grapje maakt krijg je zelfs een gevatte opmerking terug. Ook betekenen plaatsen in de rij niks hier: als je even om je heen kijkt of niet snel genoeg naar voren schuift sta je zo weer achteraan.
In Leon hebben we een volle maan tour gedaan naar de vulkaan Telica. We vertrokken rond half elf s avonds en moesten in het donker een vulkaan beklimmen. Gelukkig was het volle maan dus was het niet al te donker maar toch zorgde de combinatie van vermoeidheid, klimmen en het duister wel voor wat valpartijtjes hier en daar. Eenmaal bij de krater aangekomen konden we lava zien oplichten in het donker: een heel bijzondere ervaring. Vervolgens hebben we gewacht op de zonsopkomst. Deze was geweldig, omdat dit deel van Nicaragua bestaat uit vele vulkanen en het mooi is om de zon hierachterte zien verschijnen! s 'Ochtends vroeg begonnen we dan aan de afdaling waarna we de rest van de dag niks meer waard waren.
De volgende dag zijn we naar het natuurreservaat Los Madrones gereden. Hier zijn we met een gids wezen overnachten bij een boerenfamilie. De organisatie van waaruit we dit geboekt hebben leert de mensen hier bewust met hun omgeving om te gaan om zo de natuur te behouden: een heel goed doel dus! Wij hebben hier twee dagen meegedraaid op de boerderij. Wij hebben geholpen met koken, tortillas maken, koeien melken en hiken door het natuurgebied. Het mooiste was echter dat we ook de koeien mochten drijven van het ene naar het andere weiland. Thijs en ik hebben nog nooit op een laard gezeten, maar nu mochten we als volleerd cowboy de koeien uit het weiland drijven, ze bij elkaar houden aansporen om harder te lopen, ze laten drinken bij de rivier en ze vervolgens weer thuis te brengen: echt heel tof om te doen!
Hierna zat onze reis in Nicaragua er alweer op en maken wij ons op om de feestdagen in Panama te vieren. Hoewel Nicaragua ons hart gestolen heeft zijn wij ook enorm benieuwd wat Panama ons te bieden heeft!
P.s.: iedereen nog hele fijne feestdagen natuurlijk!
P.p.s.: helaas is mijn mobiel gestolen in Esteli. Ik heb inmiddels al wel contact gehadmet degene die mijn mobiel nu heeft, maar deze is gewoon doorverkocht en ik heb inmiddels een nieuwe telefoon met nieuw nummer: +505 5703 7209. Dit nummer gebruik ik tijdens mijn reis, na mijn reis heb ik gewoon weer mijn oude nummer (dus die niet wissen graag :) )
P.p.p.s: waarschijnlijk hebben we dit te weinig gezegd maar we vinden het echt heel leuk dat zoveel mensen onze verslagen lezen en we ook zoveel berichtjes krijgen van iedereen. Door excursies, reizen en slechte verbindingen zijn we soms niet zo attent dus sorry daarvoor als we een beetje laat zijn met iets terugsturen!
Wij kunnen het niet langer ontkennen, Nicaragua heeft ons hart gestolen. We zijn niet een beetje gesteld geraakt op dit land maar halsoverkop verliefd geworden op de mensen, de natuur, de steden en alles wat Nicaragua nog meer te bieden heeft. Van elke drie weken hebben we elke dag vollop genoten.
Onze trip in Nicaragua begon in San Juan del Sur, een badplaats in het zuiden van Nicaragua. We sliepen bij een vrouw die zich mama Sarah noemde, en hier gedroeg ze zich ook naar. Als Thijs voorbij kwam riep ze standaard hola hijo! (dag zoon!) en elke dag kwam ze wat lekkers en gezonds langsbrengen. De eerste week van december wordt in heel Nicaragua ook de bevruchting van Maria gevierd. Dat houdt in dat er elke dag vuurwerk wordt afgevuurd bij zonsondergang en zonsopgang (heel fijn) en s avonds loopt het hele dorp achter een platte kar aan, waar een beeld van Maria op staat. Dit gaat natuurlijk vergezeld met harde muziek en knallen. De parade stopt bij het centrale plein waar nog wat vuurwerk wordt afgestoken, en waar alle inwoners nog wat rondhangen. Van een echt feest is niet echt sprake, maar toch wordt dit ritueel in elke plaats de hele week herhaald. Wij hebben echter voornamelijk gewinkeld (ivm de gestolen tas n Costa Rica waar alle strandspullen inzaten: niet handig als je in een badplaats zit), op het strand gelegen en een poging gedaan tot het bedwingen van de golven.
Onze tweede bestemming was isla de ometeppe, een eilandje midden in het meer van Nicaragua. Hier hebben we een dag fietsen gehuurd. Op Texel hadden we dit namelijk ook gedaan en dat was best leuk, dus waarom hier niet? Na den dagje fietsen weten we inmiddels waarom niet. Nicaragua staat niet echt bekend om zijn kwaliteitsfietsen, wat maakt dat het zoeken is naar een versnelling die er niet voor zorgt dat je ketting eraf valt, en de ideald afstand zadel - stuur ook niet gevonden is. Verder bleek het een van de warmste dagen te zijn wat maakt dat het echt zweten was. Het ergste waren echter de enorme beklimmingen. Het was alsof je vier uur lang heen en weer over de zevenheuvelenweg fietst. Ik weet persoonlijk niet wat ik erger vond: de beklimmingen of de afdalingen. We gingen dezelfde weg terug omdat de helft van het eiland heuvelachtig en onverhard was, wat eigenlijk een nog mindere combinatie is. De afdalingen waren zo steil en lang dat ik kilometers met samengeknepen billen en mij hand vol op de rem heb kunnen rijden zonder te trappen (niet overdreven, ik denk echt dat ik een record fietsen zonder trappen en ingedrukte rem heb gebroken). De natuur om ons heen en de twee vulkanen waaruit het eiland bestaat maakte natuurlijk wel veel goed. De volgende dag wilden we kajakken en aangezien we het fietsen wel even gezien hadden besloten we een motor te huren. Het verhuurbedrijf vertelde ons dat alles verzekerd was, behalve een lekke band. Drie keer raden wat wij kregen na amper 4km onderweg te zijn... Omdat we er een beetje verloren bij stonden in the middle of nowhere hebben we de eerste de beste local om zijn mobiel gevraagd en het verhuurbedrijf gebeld. Deze gaf ons twee opties: of terugrijden met een lekke band naar de eerste garage en hier de band laten maken of zij kwamen een nieuwe brengen voor 15 dollar extra. Beide leek ons niet zo'n goed idee. Gelukkig was de man van wie we het mobieltje geleend hadden wel iemand die onze band kon maken. Het bleek dat het ventiel van de binnenband er al een keer eerder uitgesprongen is: dat gat is dichtgesmolten en men vervolgens een nieuw gat in de binnenband geknipt had om daar het ventiel weer doorheen te drukken. De kans dat we met een dergelijke band de hele dag hadden rond kunnen rijden was dan ook nul natuurlijk. Twee uur later maar met een nieuwe binnenband konden we weer verder rijden. Het kajakken was echt heel erg mooi en zeker alle moeite waard. Bij terugkomst echter wist het verhuurbedrijf ons te melden dat we zowel de nieuwe binnenband als het uurtje dat we de motor te laat terugbrachten moesten betalen. Natuurlijk hebben we uitgelegd dat zij ons een slechte binnenband hadden meegegeven en dat we een uurtje later waren vanwege de reparatir van hun troep maar ze waren onvermurwbaar. Vast de logica van een derdewereldland dus heel druk konden we er ons niet om maken: wij hadden desalniettemin een mooi verblijf in Nicaragua gehad.
Vervolgens zijn we met de ferry en de bus richting laguna de Apoyo geweest. De bussen in midden Amerika blijven toch fascinerend. Bij elke stop komen allerhande verkopers binnen die van alles aan de man brengen: als het maar gefrituurd en zoet is, en het lijkt soms wel alsof wij de enige zij die niet bij elke verkoper wat kopen. Alle soorten pluimvee wordt meegenomen de bus in (bij varkens wordt de grens getrokken: die worden boven op de bus gebonden. En probeer je biggetje niet als baby te verkleden want dat hebben ze door, de slimmerds!). Laguna de Apoyo is een kratermeer van 200 meter diepte. Het water is vooral erg helder en ook redelijk warm, wat dit een heerlijk plekje maakte om een paar dagen lekker niks te doen. Ons enige uitje hier was naar de kunstenaarsmarkt, waar wij alleen maar eten hebben gekocht omdat we het eten bij het meer te duur vonden ;)
Na een paar dagen chillen besloten we het hoger op te zoeken en zijn we naar de highlands van Esteli geweest. Hier hebben we twee keer geabseild van een 40 meter hoge waterval. Enorm eng (vooral omdat ze dit nog maar 4 maanden aanbieden), maar onze gids was een Australier die thuis natuuractivist is en in bomen klimt tegen ontbossing: dus ervaring genoeg met hoogtes dachten wij. Het moment dat je over het randje moet blijft spannend, maar je merkt dat het touw zo stevig is dat het gelijk een veilig gevoel geeft en je vanaf dat moment 4alleen maar kan genieten (totdat de koude waterval keihard over je heen klettert, dat is minder comfortabel :p).Verder staat Esteli bekend als cowboydorp en dit weekend bleek het feest van het jaar plaats te vinden: de paardenparade. De paarden waren mooi, maar de mensen kwamen vooral voor de feesten in de avond leek het. Waar in Nederland overal standjes staan om bier te halen, zijn deze in Nicaragua moeilijk te vinden. De kraampjes met gallo pinto en alle soorten gefrituurd eten zijn echter ontelbaar (en elk kraampje biedt ook precies hetzelfde eten aan volgens hetzelfde recept). We hadden een erg leuk hostel met hele leuke mensen dus het was erg gezellig om dit feest mee te maken. Shocking was wel hoe tieners worden verleid om op het podium zo verleidelijk mogelijk met elkaar te dansen (lees hun kruis tegen elkaars billen/kruis/voorgevel/gezicht drukken in de maat van de reggeatonmuziek) waarbij de meest verleidelijke een handdoek kon winnen.
Onze laatste stop in Nicaragua was de bruisende studentenstad Leon. Het karakter van de Nicaraguanen komt hier nog duidelijker naar voren: ze zijn grappig, assertief, behulpzaam, geinteresseerd in de Westerse cultuur en zelfverzekerd. Nicaraguanen zijn niet snel uit het veld geslagen, alles is geoorloofd zolang niemand er echt last van heeft, en als je hier een grapje maakt krijg je zelfs een gevatte opmerking terug. Ook betekenen plaatsen in de rij niks hier: als je even om je heen kijkt of niet snel genoeg naar voren schuift sta je zo weer achteraan.
In Leon hebben we een volle maan tour gedaan naar de vulkaan Telica. We vertrokken rond half elf s avonds en moesten in het donker een vulkaan beklimmen. Gelukkig was het volle maan dus was het niet al te donker maar toch zorgde de combinatie van vermoeidheid, klimmen en het duister wel voor wat valpartijtjes hier en daar. Eenmaal bij de krater aangekomen konden we lava zien oplichten in het donker: een heel bijzondere ervaring. Vervolgens hebben we gewacht op de zonsopkomst. Deze was geweldig, omdat dit deel van Nicaragua bestaat uit vele vulkanen en het mooi is om de zon hierachterte zien verschijnen! s 'Ochtends vroeg begonnen we dan aan de afdaling waarna we de rest van de dag niks meer waard waren.
De volgende dag zijn we naar het natuurreservaat Los Madrones gereden. Hier zijn we met een gids wezen overnachten bij een boerenfamilie. De organisatie van waaruit we dit geboekt hebben leert de mensen hier bewust met hun omgeving om te gaan om zo de natuur te behouden: een heel goed doel dus! Wij hebben hier twee dagen meegedraaid op de boerderij. Wij hebben geholpen met koken, tortillas maken, koeien melken en hiken door het natuurgebied. Het mooiste was echter dat we ook de koeien mochten drijven van het ene naar het andere weiland. Thijs en ik hebben nog nooit op een laard gezeten, maar nu mochten we als volleerd cowboy de koeien uit het weiland drijven, ze bij elkaar houden aansporen om harder te lopen, ze laten drinken bij de rivier en ze vervolgens weer thuis te brengen: echt heel tof om te doen!
Hierna zat onze reis in Nicaragua er alweer op en maken wij ons op om de feestdagen in Panama te vieren. Hoewel Nicaragua ons hart gestolen heeft zijn wij ook enorm benieuwd wat Panama ons te bieden heeft!
P.s.: iedereen nog hele fijne feestdagen natuurlijk!
P.p.s.: helaas is mijn mobiel gestolen in Esteli. Ik heb inmiddels al wel contact gehadmet degene die mijn mobiel nu heeft, maar deze is gewoon doorverkocht en ik heb inmiddels een nieuwe telefoon met nieuw nummer: +505 5703 7209. Dit nummer gebruik ik tijdens mijn reis, na mijn reis heb ik gewoon weer mijn oude nummer (dus die niet wissen graag :) )
P.p.p.s: waarschijnlijk hebben we dit te weinig gezegd maar we vinden het echt heel leuk dat zoveel mensen onze verslagen lezen en we ook zoveel berichtjes krijgen van iedereen. Door excursies, reizen en slechte verbindingen zijn we soms niet zo attent dus sorry daarvoor als we een beetje laat zijn met iets terugsturen!
-
31 December 2013 - 10:49
Mike, Ilonka Warsita Thomas:
Dit is wel een heel verrassend verslag. Jullie laten veel aan onze fantasie over. Thijs we missen jou niet zo erg, maar je vuurwerk wel hoor, we hadden gehoopt dat je nog een verrassingspakketje op zou sturen, maar helaas. Dag lieverds, geniet maar lekker. Een hele, hele fijne jaarwisseling en veel geluk, reisplezier en liefde voor 2014!!! Liefs mike ilonka warsita thomas -
01 Januari 2014 - 07:06
Tiny:
Wel onbeschrijflijk wat een belevenissen.....!!!!!!!
Een heel gelukkig 2014, met eerst nog 2 heel mooie maanden en dan ????, dat zie dan wel.
Maar nu nog vooral veel genieten. Groetjes Tiny -
01 Januari 2014 - 10:43
Diny :
Het leven een groot ? . Vanzelfsprekend is het dat ook. Hoe dan ook de allerbeste wensen voor 2014 en heel veel reisplezier. Groet Hans en Diny -
04 Januari 2014 - 00:42
Frits En Shirley:
Hoi lieve reizigers,
Wat is het toch weer fantastisch om te lezen dat jullie het zo erg naar je zin hebben en zoveel verschillende dingen ondernemen en overal het positieve eruit halen! Gelukkig heeft Thijs het vuurwerk niet hoeven missen. Jullie zijn nu al over de helft van de reis, dus blijf zo genieten!!
Veel liefs en knuffels,
Papa en Mama -
04 Januari 2014 - 00:42
Frits En Shirley:
Hoi lieve reizigers,
Wat is het toch weer fantastisch om te lezen dat jullie het zo erg naar je zin hebben en zoveel verschillende dingen ondernemen en overal het positieve eruit halen! Gelukkig heeft Thijs het vuurwerk niet hoeven missen. Jullie zijn nu al over de helft van de reis, dus blijf zo genieten!!
Veel liefs en knuffels,
Papa en Mama -
04 Januari 2014 - 00:43
Frits En Shirley:
Hoi lieve reizigers,
Wat is het toch weer fantastisch om te lezen dat jullie het zo erg naar je zin hebben en zoveel verschillende dingen ondernemen en overal het positieve eruit halen! Gelukkig heeft Thijs het vuurwerk niet hoeven missen. Jullie zijn nu al over de helft van de reis, dus blijf zo genieten!!
Veel liefs en knuffels,
Papa en Mama -
04 Januari 2014 - 10:15
Ineke:
Hallo Thijs en Sonja,
Heerlijk dat jullie in Nicaragua zo'n fijn contact hebben kunnen maken met de sfeer en mensen van dat land.
Ik ben alweer reuze benieuwd naar de volgende avonturen. Misschien wat vee drijven in Panama na het feesten?
Lieve groeten Ineke
-
04 Januari 2014 - 10:59
May:
ha Thijs en Sonja
tja wie had er achter jou een amazone gezocht wel stoer ik denk dat jullie toch nog een keer in balgoij komen wonen in dat boerengat dan kan je koeien melken en thijs van de brug abseilen xxx may -
04 Januari 2014 - 11:20
Gert En Ettie:
Lieve Sonja en Thijs,
Wat smeer een mooi geschreven verslag. Zijn jullie echt zo laconiek bij de dingen die fout gaan? We bewonderen jullie er wel om. Gert zou het ook kunnen, maar ik ben een zandhaas op reis. Zie altijd veel beren op de weg.
Maar we genieten met jullie mee. Onze positieve gedachten blijven we jullie zenden.
Al over de helft van jullie reis. Wat gaat de tijd toch snel ( zeiden de oudjes) .
Blijf gezond en genieten van wat nog komt.
Knuffel en veel liefs van ons,
Gert en ettie -
04 Januari 2014 - 19:37
Nadet:
Ja Sonja en Thijs dit waren toch wel de activiteiten die jullie beide leuk vinden om mee te maken in dit land.
Met de lokals koken, koeien melken, cowboytje spelen. En twee keer per dag vuurwerk.
Wat wil een mens nog meer .
En dan de natuur en vulkanen geweldig!!!!
Fijn dat jullie er zo van genieten maar des al niet te min ben ik ook weer blij dat jullie over 2 maanden weer thuis zijn.
Lieve groeten en de beste wensen ook voor alle volgers van jullie reis verslag. Nadet
-
05 Januari 2014 - 12:12
Wan:
Jaaa helden!! Weer een verslag, wat fijn. Prachtig om te lezen en wat hebben jullie vette dingen meegemaakt. Ben blij dat ik over twee maanden een live verslag krijg :). -
05 Januari 2014 - 14:18
Erik:
Mooi om mee te kunnen kijken zo. Heb de plekjes die jullie bezoeken maar gelijk aan m'n waslijst van toekomstige bestemmingen toegevoegd ;)
En in het vliegtuig naar huis gewoon de volgende trip al plannen :D
-
05 Januari 2014 - 17:11
Floor En Debby:
Weer een kei leuk verslag! Kwam Thijs dan wel de bus in of werd hij ook op het dak gebonden? Jullie natuurlijk ook nog de beste wensen voor 2014! -
06 Januari 2014 - 11:20
Hilke:
Hey stoertjes, ja dit is toch wel leuker lezen dan het '?'! Fietsen in het buitenland is soms fijn, maar meestal pijnlijk! Je kan het maar beter doen als het 'westerlingen' zijn die het organiseren. Anders krijg je alleen maar last van je perineum (zoek maar op). Tot over twee maandjes!! -
07 Januari 2014 - 12:07
Marjon:
Wauw, super gaaf om dit te lezen :-)! Geniet ervan samen! -
13 Januari 2014 - 15:46
Susanne Ricardo En Pim:
Hallo Sonja en Thijs
Wel een laat berichtje. Je weet wel druk druk druk. En misschien moeten we ook maar op reis om te onthaasten. Geweldig, de eerste Indo cowgirl met een Belanda cobboy.
Jullie natuurlijk ook al het geluk en de liefste wensen voor 2014
Tot gauw
Liefs
Susanne Ricardo Pim -
13 Januari 2014 - 15:49
Susanne Ricardo Pim:
Nog bedankt voor het pakje
Staat hem erg leuk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
